Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

sationis N F

  • 1 satiō

        satiō ōnis, f    [1 SA-], a sowing, planting (cf. sementis): tempus sationis: cura sationis, L.: Optima vinetis satio, V.: iugera sationum suarum profiteri, cultivated lands.
    * * *
    I
    satiare, satiavi, satiatus V
    satisfy, sate; nourish
    II
    sowing, planting; field (Collins)

    Latin-English dictionary > satiō

  • 2 specimen

    inis n. [ specio ]
    1) проба, образчик, наглядное доказательство ( ingenii C)
    s. dare alicui justitiae L — доказать кому-л. свою справедливость
    2) образец, пример, идеал (s. innocentiae, humanitatis C; s. sationis et insitionis Lcr)

    Латинско-русский словарь > specimen

  • 3 specimen

    specimen, inis, n. (specio), I) das Kennzeichen, die Probe, das Beispiel, die Gewähr (überall nur im Sing.): Solis avi, Verg.: animorum, Liv.: ingenii, Cic.: qua in re non modo ceteris specimen aliquod dedisti, sed tute tui periculum fecisti, Cic.: specimen iustitiae temperantiaeque primus dederat, Liv.: saepe eum in Hispania rarae inter homines virtutis specimen dedisse sociis pariter hostibusque, Liv. – II) übtr., was anderen zum Beispiel dient, Muster, Beispiel als Muster, Musterbild, Ideal, sationis, Lucr.: prudentiae, Cic.: partium, Vorbild der Partei, Tac.: servare antiquum specimen animarum, Liv.: illud num dubitas, quin specimen naturae capi debeat ex optima quaque natura, Cic.: quom tute speculo es specimen maximum, Plaut. – III) die Zierde, der Schmuck, der Glanz, sp. antiquum imperii, Sen. Thyest. 223: sp. egregium, Sen. Phoen. (Oedipi fr.) 80: sp. summum, Amm. 23, 6, 23: tibi specimen gloriosum arrogaris, wirst dir viel Ehre machen, Apul. met. 1, 23. – / Nur im Sing. gebräuchlich.

    lateinisch-deutsches > specimen

  • 4 specimen

    specimen, inis, n. (specio), I) das Kennzeichen, die Probe, das Beispiel, die Gewähr (überall nur im Sing.): Solis avi, Verg.: animorum, Liv.: ingenii, Cic.: qua in re non modo ceteris specimen aliquod dedisti, sed tute tui periculum fecisti, Cic.: specimen iustitiae temperantiaeque primus dederat, Liv.: saepe eum in Hispania rarae inter homines virtutis specimen dedisse sociis pariter hostibusque, Liv. – II) übtr., was anderen zum Beispiel dient, Muster, Beispiel als Muster, Musterbild, Ideal, sationis, Lucr.: prudentiae, Cic.: partium, Vorbild der Partei, Tac.: servare antiquum specimen animarum, Liv.: illud num dubitas, quin specimen naturae capi debeat ex optima quaque natura, Cic.: quom tute speculo es specimen maximum, Plaut. – III) die Zierde, der Schmuck, der Glanz, sp. antiquum imperii, Sen. Thyest. 223: sp. egregium, Sen. Phoen. (Oedipi fr.) 80: sp. summum, Amm. 23, 6, 23: tibi specimen gloriosum arrogaris, wirst dir viel Ehre machen, Apul. met. 1, 23. – Nur im Sing. gebräuchlich.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > specimen

  • 5 satiō

        satiō āvī, ātus, āre    [satis], to fill, satisfy, sate, satiate: desideria naturae, appease: canes satiatae sanguine erili, O.— To fill up, saturate, furnish abundantly: fretum aquis, O.: odoribus ignīs, O.—Fig., to still, satisfy, content, glut, satiate, appease: animum: nec satiatur cupiditatis sitis: satiari delectatione: iram, O.: ait nequaquam se esse satiatum: satiatus poenā, L.: satiati suppliciis nocentium, L.: satiata ferinae Dextera caedis, O.— To overfill, cloy, satiate, disgust: primum numerus agnoscitur, deinde satiat: satiari fastidio similitudinis: satiatis et expletis iucundius est carere quam frui: Heu nimis longo satiate ludo, H.: adsiduo satiatus aratro, Tb.
    * * *
    I
    satiare, satiavi, satiatus V
    satisfy, sate; nourish
    II
    sowing, planting; field (Collins)

    Latin-English dictionary > satiō

  • 6 specimen

    spĕcĭmen, ĭnis, n. [id.], that by which a thing is seen, known, or recognized.
    I.
    Lit., a mark, token, proof, example, indication, evidence, sign (class.; used only in sing.; cf.:

    exemplum, exemplar): nunc specimen specitur, nunc certamen cernitur,

    Plaut. Cas. 3, 1, 2; cf. id. Bacch. 3, 2, 15:

    tum Specimen cernitur, quo eveniat aedificatio,

    id. Most. 1, 2, 52:

    hoc specimen verum esse videtur, Quam celeri motu rerum simulacra ferantur,

    Lucr. 4, 209:

    ingenii specimen est quoddam transilire ante pedes posita,

    Cic. de Or. 3, 40, 160:

    ingenii, ingenui hominis,

    id. Fragm. Pis. 1, 2:

    popularis judicii,

    id. Brut. 50, 188:

    eximium consilii specimen,

    Liv. 8, 7, 18:

    anticum specimen animorum,

    id. 38, 17, 20:

    securitatis,

    Plin. 7, 55, 56, § 196:

    Solis avi,

    Verg. A. 12, 164:

    tellus Tale dabit specimen,

    id. G. 2, 241:

    matris Horae,

    Val. Fl. 6, 57:

    specimen dare alicui in aliquā re,

    to furnish proof, Cic. Div. in Caecil. 8, 27; cf.:

    Romanae fidei specimen gentibus dare,

    Liv. 38, 58, 6; 25, 36, 16:

    virtutis,

    id. 5, 26, 10 Weissenb. ad loc.:

    ad specimen virtutis ostendendum,

    id. 28, 21, 3.—
    II.
    Transf., a pattern, model, example, ideal (so a favorite word with Cic.):

    specimen sationis et insitionis origo Ipsa fuit Natura,

    Lucr. 5, 1361; cf. id. 5, 186:

    specimen humanitatis, salis, suavitatis, leporis,

    Cic. Tusc. 5, 19, 55:

    temperantiae prudentiaeque specimen est Q. Scaevola,

    id. N. D. 3, 32, 80:

    innocentiae,

    id. Pis. 39, 95:

    is ordo ceteris specimen esto,

    id. Leg. 3, 3, 10:

    num dubitas, quin specimen naturae capi deceat ex optumā quāque naturā?

    id. Tusc. 1, 14, 32:

    unicum antiquitatis specimen,

    Tac. A. 3, 4.—
    B.
    An ornament, honor:

    antiquum imperii,

    Sen. Thyest. 223:

    egregium,

    id. Phoen. 80:

    summum,

    Amm. 23, 6, 23:

    tibi specimen gloriosum arrogaris,

    App. M. 1, p. 112 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > specimen

  • 7 sulcus

    1.
    sulcus, a, um, adj., only ficus sulca, an unknown species of fig-tree, Col. 5, 10, 11.
    2.
    sulcus, i, m. [Gr. holkos, from helkô], a furrow made by the plough (cf.: lira, porca): sulci appellantur, quā aratrum ducitur, vel sationis faciendae causā vel urbis condendae, vel fossura rectis lateribus, ubi arbores serantur: quod vocabulum quidam ex Graeco fictum, quia illi dicant holkon, Fest. p. 302 Müll.: quā aratrum vomere lacunam striam facit, sulcus vocatur: quod est inter duos sulcos elata terra, dicitur [p. 1797] porca, Varr. R. R. 1, 29, 3:

    sulco vario ne ares,

    Cato, R. R. 61, 1:

    cum sulcus altius esset impressus,

    Cic. Div. 2, 23, 50:

    ducere... infodere sulcum,

    Col. 2, 2, 27; Juv. 7, 48:

    duci sarculo sulcum,

    Plin. 18, 33, 76, § 327:

    proscindere jugerum sulco,

    id. 18, 19, 49, § 178:

    sulco tenui arare,

    id. 18, 18, 47, § 170:

    sulcum patefacere aratro,

    Ov. M. 3, 104:

    sulcis committere semina,

    Verg. G. 1, 223:

    mandare hordea sulcis,

    id. E. 5, 36:

    telluri infindere sulcos,

    id. ib. 4, 33:

    semina longis Cerealia sulcis Obruere,

    Ov. M. 1, 123:

    herba Cerealibus obruta sulcis,

    id. Tr. 3, 12, 11.—
    II.
    Transf. (mostly poet. and in post-Aug. prose).
    A.
    A ploughing:

    hordeum altero sulco seminari debet,

    Col. 2, 9, 15:

    quarto,

    id. 2, 12, 8:

    quinto,

    Plin. 18, 20, 49, § 181:

    nono,

    Plin. Ep. 5, 6, 10.—
    B.
    Of things resembling a furrow.
    1.
    A long, narrow trench, a ditch, Cato, R. R. 33, 4; 43, 1; Col. 2, 8, 3; Plin. 19, 4, 20, § 60; Verg. G. 2, 24; 2, 289; id. A. 1, 425 et saep.—
    2.
    A rut, track, in gen.:

    cursu rotarum saucia clarescunt nubila sulco, Claud. Cons. Prob. et Olymp. 102.—Esp., of the furrow cut by a vessel: infindunt sulcos,

    Verg. A. 5, 142:

    delere sulcos,

    Stat. Th. 6, 415:

    canebant aequora sulco,

    Val. Fl. 3, 32.—Of a wrinkle of the skin, Mart. 3, 72, 4:

    genarum,

    Claud. in Eutr. 1, 110.—Of the trail of a meteor, Verg. A. 2, 697; Luc. 5, 562.—Of wounds:

    in pectore,

    Claud. Rapt. Prov. 3, 425.—Of the private parts of a woman, Lucr. 4, 1272; Verg. G. 3, 136; App. Anech. 16.

    Lewis & Short latin dictionary > sulcus

См. также в других словарях:

  • сезон — а; м. [франц. saison] 1. Одно из четырёх времён года. Зимний, летний, осенний, весенний с. Моды сезона. Сдать дачу на один с. Одеться не по сезону (не в соответствии с таким периодом). Бархатный с. (осенние месяцы сентябрь, октябрь на южных… …   Энциклопедический словарь

  • СЕЗОН — (франц. saison от лат. satio родительный падеж sationis сеяние, время сева),1) время года (весна, лето, осень, зима).2) Часть года, характеризующаяся какими либо явлениями природы (сезон дождей) или постоянно используемая для определенных занятий …   Большой Энциклопедический словарь

  • CEЗОH — (франц. saison, от лат. satio, род. п. sationis сеяние, время сева), 1) время года (весна, лето, осень, зима). 2) Часть года, характеризующаяся к. л. явлениями природы (С. дождей) или постоянно используемая для определ. занятий (охотничий С.) …   Естествознание. Энциклопедический словарь

  • сезон — Заимств. в XIX в. из франц. яз., где saison восходит к лат. satio, sationis «сев, время сева», суф. производному от satare «сеять». См. однокорневое сеять. Сезон первоначально только «весна, время сева» …   Этимологический словарь русского языка

  • FRUCTUARIUS — in Ordinat. Hospitii Ludovici IX. Franc. Regis A. C. 1261. officium est in Domibus Regiis, Gall. vulgo le Frutier: cui fructus, atqueve adeo candelarum et cerae cura incumbit, C. du Fresne Gloss. A voce fructus, quo nomine Solino proprie veniunt …   Hofmann J. Lexicon universale

  • LIMI — iner Deastros Rom. memorantur Arnob. adv. Gentes l. 4. Zuis curatores obliquitatum Limos? Zuis Saturnum praesidem sationis? Zuis ad extremum Dearm Pecuniam esse credat? …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SEMENTINAE Feriae — die 24. qui est 9. Kal. Febr. a Romanis olim celebrabantur, quamvis non statae, sed conceptivae essent, ut ex Macrobio l. 1. c. 16. discimus. ita enim Ovid. in Fastis, l. 1 v. 657. Ter quater evolvi signantes tempora Fastos, Nec Semitiva est ulla …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SESSIA — Dea sationis, apud Romanos, cuius simulacrum in Circo fuit, Plin. l. 18. c. 2. Unde Terrullian. l. de Spectac. Delphinos Neptuno vomunt columnae. Sessias a sementationibus: Messias a Messibus: Tutelinas a tutela frucivum sustinent. I. e. columnae …   Hofmann J. Lexicon universale

  • СЕЗОН. — Из фр. яз. в XIX в. Фр. saison < лат. satio, род. п. sationis «сеяние, сажание», суффиксального производного от serere «сеять, сажать» …   Этимологический словарь Ситникова

  • saison — Saison, Semble qu il vienne de Satio sationis, ou de {{t=g}}kairos{{/t}} id est, tempus et occasio. Saison et temps propre à faire quelque chose, Tempus, Tempestiuitas. La saison de l année, Anni tempus. Dure saison, Atrox et difficile tempus. En …   Thresor de la langue françoyse

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»